در اين اختراع داربست مهندسي بافت از جنس پلي يورتان به روش خشكاندن انجمادي ساخته شد. داربست مذكور تحت فرآيند پلاسما اكسيژن قرار گرفت و با ايجاد گروه هاي فعال بر سطح و ايجاد زبري ايده آل شرايط براي پيوند ژلاتين فراهم گرديد. استحكام مناسب به علت به كارگيري پلي يورتان و افزايش جذب آب با استفاده از ژلاتين از مزاياي اين داربست مي باشد، البته شايان ذكر است كه آبدوست شدن ساختار در افزايش نرخ تخريب نقش به سزايي را ايفا مي كند. طراحي ساختاري با درصد و اندازه تخلخل مطلوب جهت چسبندگي، رشد، مهاجرت و تمايز سلولي و نهايتا دستيابي به تخلخل هاي با اندازه مناسب براي رشد بافت به كمك روش خشكاندن انجمادي صورت پذيرفته است. افزايش اندازه تخلخل پس از پروسه پلاسما اكسيژن از نتايج اين بررسي مي باشد. به علاوه درصد تخلخل بالاي داربست ها ( 95% ) از ويژگي هاي مثبت اين ساختار مي باشد.